شامل موضوعات و اشعار ادبی ، اعتقادی و مسائل عرفانی که به رشته ی شعر و ادب در آمده است به ادامه ی مطالب بنگرید ...
من ز دار نا امیدی آمدم من ز رنگ زرد بیدی آمدم
من ز غم های زمانه نائلم گر چه از درد رفیقان غافلم
من ز شاخ زرد و سست این درخت خسته ام بی هیچ امید به تاج و تخت
من اگر چه مظهر سست عهدیم من ز هر طرف مظهر هر دردیم
من ز حرف عاشقانه حاکیم من ز بیداد زمانه شاکیم
گر چه من بوته درون خاکیم امّا تنها نشان پاکی و بی باکیم
سر به زیر دیده بر خاک می نهم من نجابت را به افلاک می دهم
این دل پر خون پر از درد فلک سوزش حاصل بر زخم نمک
حاکی از پاکی افلاکی شود گر چه ریشه سر به هر خاکی شود
ترنم عشق
بابا طاهر
در باره زندگانی بابا طاهر حکایت ها گفته اند از جمله آنکه در اوان جوانی روزی مشتاقانه به مدرسه قدم نهاد وسخنان علمی طلاب را به گوش شوق می شنید و نمی فهمید.از طلبه ای پرسید : شما چه میکنید که به این علوم ایمانی و اسرار سبحانی دانا می شوید؟ پاسخ وی را به مزاح چنین گفت: بسیار رنج می بریم ، در این حوض ، یخ را می شکنیم و در شبی سرد غسل می کنیم و چهل بار سر در آب فرو میبریم ؛ چون بیرون آییم اسرار این علوم بر ما مکشوف می شود. بابا طاهر با عشق و شوق به معرفت الهی این مزاح را حقیقت پنداشت. چون شب شد هنگام خواب طلاب به مدرسه آمد و همان اعمال را انجام داد چون از کار فارغ گشت شعله ای از آسمان فرود آمد و به قلب او پنهان شد . آن هنگام به او مقام مکاشفه و الهام عطا گردید. و به سبب این عمل وی را بابا طاهر عریان لقب نهادند.
"""""""""""""""""""""""""
"""""""""""""""""""""""""
غم عشقت بیابون پرورم کرد
هوای بخت، بی بال و پرم کرد
به مو گفتی صبوری کن، صبوری
صبوری، طرفه خاکی بر سرم کرد
مسلمانان، سه درد آمو به یک بار
غریبی و اسیری و غم یار
غریبی و اسیری سهل وابو
غم یار مشکله،تا چون شود کار
......................................................................
خوشا آنان که الله یارشان بی
که حمد و قل هو الله کارشان بی
خوشا آنان که دائم در نمازند
بهشت جاودان بازارشان بی
خوشا آنان که هراز بر ندانند
نه حرفی وا نویسند و نه بخوانند
چو مجنون رو نهند اندر بیابان
در این کوهها روند آهو چرانند
خوشا آنان که واته همنشینند
همیشه با دل خرم نشینند
بود این رسم عشق و عشقبازی
که گستاخانه آیند وته وینند
خوشا آنان که از پا سر ندونند
میان شعله،خشک و تر ندونند
کِنشت و کعبه و بتخانه و دیر
سرایی خالی از دلبر ندونند
خوشا آنان که سودای تو دیرند
که سر پیوسته در پای تو دیرند
به دل دیرم تمنای کسانی
که اندر دل، تمنای تو دیرند
خوشا آنان که هر شامان ته وینند
سخن با ته کِرَن، واته نشینند
گَرُم د سرس نبی، آیُم تو وینم
بشُم آنان بِوینُم که ته وینند
......................................................................
مرا نه سر، نه سامان آفریدند
پریشانم، پریشان آفریدند
پریشان خاطران رفتند در خاک
مرا از خاک ایشان آفریدند
......................................................................
خداوندا ، به فریاد دلم رس
کس بی کس تویی، مو مانده بی کس
همه گویند طاهر کس نداره
خدا یار مُنِه، چه حاجت کس
..................................................................................................................................................................................................................
اینم خالی از لطف نیست:
وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند پرهایش سفید می ماند، ولی قلبش سیاه میشود. دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است ( دکتر علی شریعتی)